همانطور که اغلب در مورد آثار باستانی اتفاق می افتد، اشیاء خود داستانی از گذشته را روایت می کنند و تأثیر خود را بر زمان حال منعکس می کنند. قوری یکی از این داستان نویسان است.
قرن ها قبل از استفاده از مردم چای می نوشیدند، اما متفاوت. در قرن سوم چین، اولین روش شامل خیساندن برگ‌های چای نبود، بلکه برشته کردن آن‌ها، تبدیل آن‌ها به شکل خمیر، سپس قالب‌گیری رب به شکل کیکی بود که به صورت یک محصول نهایی که شبیه سوپ بود، پخته می‌شد.
با این حال، به نظر نمی رسید نیازی به قوری باشد.
فرآیند آماده‌سازی چای به کوبیدن برگ‌های چای تبدیل به پودر، قرار دادن پودر در فنجان و ریختن آب جوش روی آن تبدیل شد. سنت سرویس چای زاییده این تغییر بود.
قوری درب دار اولیه روکوود با تزئینات سبک لیموژ از دو خرگوش در یک طرف و خفاش های پرنده در طرف دیگر، به احتمال زیاد اثر ماریا لانگ ورث نیکلاس، در حدود سال 1881.
احتمالاً اولین قوری در سال 1500 در استان جیانگسو چین ساخته شد. قوری های اولیه این منطقه قوری های “Yixing” بودند. در زبان چینی، این به “گلدان شنی بنفش” ترجمه می شود، اشاره ای به خاک رس شنی بنفش متمایز که در آن منطقه فراوان بود و در ظروف سفالی استفاده می شد.
تعجب آور نبود که اولین قوری های ثبت شده از این قسمت از جهان می آمدند، زیرا استان جیانگ سو در تولید ظروف چینی در قرن شانزدهم و در اوایل سلسله چینگ (1644-1911) پرکار بود.
تکامل آماده سازی چای منجر به یک دوره بسیار موفق برای سازندگان قوری Yixing شد.
ترکیب معدنی خاک رس «زیشا» (ماسه ارغوانی) منطقه بهترین نوع از همه نوع برای استفاده در ظروف دم کردن چای در نظر گرفته شد. خاک رس زیشا بسیار متخلخل است و امکان جذب قابل توجهی و حفظ طعم چای را فراهم می کند.
به دلیل ماهیت متخلخل خاک رس مورد استفاده در ساخت قوری ییکسینگ، گفته می شود که پس از چندین بار آماده کردن چای در یک قابلمه، می توان به سادگی آب را در قابلمه بدون برگ چای به جوش آورد، زیرا طعم آن حفظ می شود. قابلمه در طول دم کردن گذشته یک فنجان چای با کیفیت ارائه می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.