آویشن (به انگلیسی: Thyme or Garden Thyme) یا آویشن معمولی (به انگلیسی: Thymus vulgaris) گیاهی وحشی معمولی با عطری متمایز است که به عنوان یک نوع گل یا ادویه استفاده می شود.
خانواده Labiatae و در اصطلاح عامیانه آویشن نامیده می شود و همانطور که در طب عرب ذکر شده یکی از قوی ترین ضد عفونی کننده ها و ضد باکتری های طبیعی به شمار می رود.
آویشن ساری گیاهی چند ساله با شاخه های زیاد و پوشیده از کرک است، ارتفاع آن بین 30 تا 80 سانتی متر است، برگ های آن متقابل، تقریباً بیضی شکل، پوشیده از کرک های سفید، گل ها از بالای گیاه به شکل ظاهر می شوند.
گروهی فراوان و گل‌های کوچک دهانی به رنگ ارغوانی یا قرمز هستند که در ماه‌های بهار و تابستان ظاهر می‌شوند، این گیاه معمولاً در مکان‌های صخره‌ای و کوهستانی، کنار جاده‌ها و اطراف مزارع غلات می‌روید.
در سوریه در کوه‌های نواحی ناهموار ساحلی و در کوه‌های جنگل‌های سوزنی برگ در مکان‌های آفتابی متمرکز است و به سادگی با رایحه معطر شناخته شده‌اش قابل تشخیص است.
آویشن در قرون وسطی در اروپا شناخته شده بود و در آنجا گیاه مفیدی به شمار می رفت و در باغچه های راهبان کاشته می شد و در آن زمان برای درمان درد به صورت خارجی استفاده می شد و استفاده از آن در قرن شانزدهم و هفدهم گسترش یافت.
شامل تقویت معده و سر و رفع زخم های عفونی، سرفه و سل ، دفع سموم، درمان گزش های سمی و مدر و مدر است.
همچنین پزشکان عرب قدیم از آویشن برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها مانند درمان قولنج، رفع سیری بعد از غذای سنگین، دفع کرم‌ها، افزایش اشتها، درمان یرقان و برخی بیماری‌های پوستی استفاده می‌کردند و به صورت موضعی با عسل برای تسکین درد زنان استفاده می‌کردند.
درد، درد مفاصل، باسن و کمر درد.
اجزای آویشن
آویشن حاوی ترکیبات و اجزای زیادی است که آن را به گیاهی چند مفید و مهم تبدیل می کند، مانند:
اسانس 0.5 درصد که شامل تیمول تا 15 درصد است که ترکیبات فنلی بی رنگی هستند که بوی متمایزی به آویشن می دهند.
اوریگانن و کارواکرول.
مواد معدنی مانند کلسیم، آهن و منگنز .
ویتامین هایی مانند ویتامین A، ویتامین B6 و ویتامین C.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.